Verhuizen: de laatste loodjes wegen het zwaarst
Als je al vaak zo vaak in je leven verhuisd bent als ik, krijg je een beetje ervaring. (understatement met de 15de verhuizing voor de deur π ) Toch kan ik je vertellen: het is NIET mijn hobby. Verre van, sterker nog, ik vind het totaal niet leuk om te doen, wel de reden van verhuizen (meestal) en zeker deze keer (samenwonen), maar het is feitelijk elke keer weer een soort van confrontatie met mezelf.
Verhuizen: de laatste loodjes …
Het gezegde is niet voor niets: de laatste loodjes wegen het zwaarst! Die verrekte laatste zaken regelen, nadat er al velen gepasseerd zijn. Erachter komen dat je dit nog ‘vergeten’ bent, hoe logisch ook dat je er niet eerder aan gedacht had. (Een excuus waarom is immers zo verzonnen, te druk met …. te afgeleid door ….
—- Opmerking: Mocht deze blog meer dan gebruikelijk rare zinnen of taalfouten bevatten? Gezien ik graag nog een persoonlijke blog wil delen, maar niet de tijd heb deze grondig te redigeren –> gewoon negeren π —-
Uiteraard herinner je het je net op het moment dat je betreffende instantie NIET kan bellen en er dus nogmaals aan dient te denken op een ander tijdstip. Kortom: veel geregel, checken en daarna nog regelen wat nog niet was geregeld en weer checken. Vooral voor de wat chaotische creatieve mensen onder ons zal hier vast enige herkenning zijn. Hoe ordelijk ik ook kan zijn, met takenlijsten en het afvinken van zaken die afgehandeld zijn, voeg er de nodige (verhuis)stress aan toe en de nauwkeurigheid (en vooral de focus) wordt heel wat minder. π
Extra stress helpt niet mee
Ditmaal hebben we de pech dat er nu in ons privΓ©-leven een best ingrijpende situatie plaatsvindt (inhoud blijft verder buiten beschouwing), waardoor de verhuizing feitelijk in stress naar achter werd geplaatst en de ‘situatie’ veelvuldig door onze gedachten ging. Het heeft veel invloed gehad (en nog) op ons gezin en met name de planning van wat wanneer en hoe. Dit zal de komende tijd nog wel een tijd zo blijven, toch lijkt er ‘verbetering’ op te treden en hoewel er geen garanties worden gegeven, proberen we positief te denken en houden we ons hieraan vast.
Maar dat ik hierdoor feitelijk nog niet bezig ben geweest met het daadwerkelijke verhuizen op een niveau dat wel wenselijk is inmiddels, tja dat geeft nu de verhuizing dichtbij komt wel weer wat extra stressmomenten.
Gelukkig hoef ik het niet alleen te doen. Dochterlief vindt het allemaal best spannend en dat mama tegen haar zegt dat het ook heel spannend is en we het samen gaan doen helpt enorm. Uiteraard is er de steun (letterlijk en figuurlijk) van vriendlief, die het makkelijker maakt, maar toch het zal nooit mijn hobby worden.
Inpakken maar!!!
En vergeet het inpakken niet, want echt niet alles kan je al lang van te voren pakken, daar je dan tegen dat je verhuisd echt niet meer weet wat waar zit en veel items gebruik je geregeld in het dagelijkse leven. Dus we hebben vorige week een deel ingepakt en deze week dus de laatste zaken en dan ….
VERHUIZEN MAAR!!!
Wat neem ik mee, wat laat ik achter!
Je hebt pakken en pakken. Uiteraard kan je alles in dozen mikken en ‘wel zien’ wanneer je het gaat uitpakken. (Indien er nog een tijdtekort optreed zullen de laatste dozen deze strategie gaan volgen π )
Zelf probeer ik dat niet te doen en alles gaat dus heel bewust door mijn handen. Ditmaal blijft er zelfs meer achter dan bij een gemiddelde verhuizing. De nieuwe bewoner wil behoorlijk wat overnemen en dat komt erg goed uit daar het de bedoeling is om in Enschede een nieuwe start te maken samen. Dus de gehele inrichting gaat behoorlijk veranderen.
Om het geheel nog een beetje ordelijk te laten verlopen gaan dus eerst merendeel van mijn meubels weg en daarna tegen de tijd dat we de vervanging hebben besteld het zijne. Maar geloof me, het is niet makkelijk. Veel is dadelijk dubbel en het is onzinnig om alles te bewaren. Dus alles wat maar een beetje aan vervanging toe is gaat onherroepelijk weg.
Overname van spullen
Door een geluk bij een ongeluk wil de komende bewoner van ons adres veel overnemen, dus krijgen die meubels een tweede leven. Het afscheid nemen is daardoor makkelijker merk ik. Want ik ben – wellicht herkenbaar voor velen – opgegroeid met het besef dat spullen een waarde vertegenwoordigen en dat je daar zuinig mee om dient te gaan. Goed is goed genoeg en blij zijn met wat je hebt, zijn ook uitspraken die ik veelvuldig heb gehoord. Tja, dus met een besef van waarde en dus heus weten dat er dingen weggaan die een waarde vertegenwoordigen is dat af en toe best lastig.
Verkopen?
Uiteraard had ik marktplaats vol kunnen zetten met gratis af te halen en dingen kunnen verkopen, maar het is er niet van gekomen door eerder genoemde redenen. Het is zoals het is en ik maak er nu dus het beste van en realiseer me dat er dingen weggaan die nog best mee hadden gekund, maar waar zou ik het moeten laten en iets opslaan in dozen om ooit nog te kunnen gebruiken? Nee, niet mijn voorkeur. Sterker nog, ik probeer mijn spullen af te laten nemen in plaats van toe en hoewel ik vorige verhuizing voor mijn gevoel behoorlijk had bezuinigd in omvang merk ik toch dat er in een paar jaar tijd weer veel bij is gekomen.
Mijn hobby als recensent van boeken en producten heeft daar uiteraard niet positief aan bijgedragen. Het is not done om items verkregen voor reviewdoeleinden te verkopen (niet dat ik dat al zou willen, maar het neemt ongewild behoorlijk veel plek in). Kortom er staat een hele grote boekenkast in de planning π en een spellenkast en een …. (idee is duidelijk denk).
Het einde is in zicht
Gelukkig is het einde in zicht. Nog een paar dagen hard doorwerken, verhuizen en daarna de sleuteloverdracht en met een week is hoofdstuk wonen in Brabant afgesloten en begint voor ons een nieuwe tijd. Ik had nooit gedacht ooit nog te gaan samenwonen. Het idee ooit nog mijn vrijheid op te willen geven en weer samen een huishouden te runnen, jarenlang beschouwde ik dat als onmogelijk. Zo zie je maar dat als je ware liefde ontmoet dat dit snel kan veranderen! π
De volgende persoonlijke blog zal even op zich laten wachten. Eerst verhuizen, dan nog een week op een vakantiepark (laatste schoolweek van dochterlief) en dan ergens daarna, wanneer tijd (en zin) in de vakantie laat ik weten hoe het dan gaat.
Leuk dat je de tijd hebt genomen dit te lezen!
Stel gerust vragen, wie weet kom ik er in de volgende blog wel op terug, of antwoord ik direct in een reactie.