Soms vliegt de tijd me echt door de vingers. Dan attendeert een ingesteld alarm op mijn telefoon me erop dat het toch echt tijd is om te staken met wat ik op dat moment aan het doen ben. Zeker indien ik aan het schrijven ben, of heel erg gefocust bezig ben, is het gevoel van tijdsbesef soms ver heen. Het is me soms een raadsel hoe ik zo de tijd kan ‘vergeten’. Als ik dan terugkijk op de productie in die ‘vergeten tijd’ kom ik gelukkig wel bijna altijd tot de conclusie dat de tijd nuttig is besteed. 😉

Tijdbeheersing: van totaal vergeten tot timemanagement perfect in orde

Het is soms echt de wereld van uitersten hier. Ik kan vaak goed inschatten hoe lang iets me in werktijd kost om af te krijgen, maar dat dan ook daadwerkelijk, tezamen met tig afleidende factoren ook uitvoeren??? Dat is een ander verhaal!

De tijd is altijd vol besteed, want ook een dochter die aandacht vraagt voor in haar ogen heel dringende zaken is belangrijk. Daarbij probeer ik mijn schrijftijd zoveel als mogelijk te plannen op momenten dat ze niet thuis is, om die afleiding al voor te zijn. Enkel is zij maar slechts 1 afleidende factor. Mail, telefoon, sociale media, een knorrende maag, de deurbel, afspraken die in de agenda staan, ga zo maar door. Soms is het niet mogelijk, hoeveel ik mezelf dan ook afscherm van externe factoren, om gefocust te werken.

Daarbij is in mijn ogen een vriendin die mijn tijd nodig heeft, altijd belangrijker dan een tekst afschrijven. Uiteraard zijn er zo meer afleidingen die ik niet kan en ook niet wil negeren. Uiteraard ben ik wel steeds beter geworden in het negeren van zaken die kunnen wachten tot een moment later op de dag. Mail en sociale kanalen kunnen best tijdelijk in de wacht en de mobiel op stil. De deurbel is lastiger en de huistelefoon ook, want ik moet toch echt wel bereikbaar zijn voor als school me bijvoorbeeld wil bereiken.

Thuis artikels schrijven is en blijft een uitdaging!

Als je voor je werkzaamheden naar kantoor gaat of je werkplek ben je vanzelf al meer gefocust dan wanneer je thuis nog de vaat ziet staan, die eigenlijk al in de vaatwasser had moeten ronddraaien om er met de volgende maaltijd weer als brandschoon uit kan worden getoverd. Ook gedachtegangen over wasjes doen, opruimklussen en niet vergeten dit en dat mee te nemen met de boodschappen straks, kunnen enorm afleiden.

Vroeger ging ik dan vaak al die afleidende gedachtegangen uitvoeren voor zover direct mogelijk. Daar ben ik vanaf gestapt. Schrijftijd is schijftijd, daarna komt er weer tijd om dingen in en om huis te doen. De was had ik immers ook niet in de machine kunnen stoppen als ik op kantoor had gezeten. Het blijft dan bij een notitie maken van dingen die ik na de schrijftijd moet doen en niet wil vergeten. Anders blijft mijn hoofd bezig met herhalen wat ik allemaal nog wil/moet doen. Eenmaal op papier ben ik in staat dat te parkeren en door te werken.

De tijd is steeds vaker zoek!

Wellicht ben ik het me nu meer bewust, maar op de een of andere manier betrap ik mezelf er steeds vaker op dat de tijd is omgevlogen. Vaak had ik meer ‘to do wensen’ bedacht af te krijgen in de verstreken tijd dan me is gelukt. De realist in mij moet wel toegeven dat mijn wensen dan ook standaard nooit gehaald worden, er is immers altijd van alles te doen. Ik neem aan dat dat voor iedereen geldt met een vol en actief leven?

Mama’s vervelen zich nooit, hooguit baaldagen!

Sinds ik mama ben heb ik nooit meer last van verveelmomenten. Je hoeft je immers niet te vervelen als er altijd van alles nog te doen valt, en nee niet enkel de minder leuke dingen, ook genoeg leuke uitdagingen of bezigheden die me dagelijks glimlachend laten opstaan.

Wel komt het hier maandelijks voor dat het niet wil zoals ik het wil. De dagen die al verkeerd beginnen bij het opstaan en waarbij je tegen de klok van half 9 met net de dame naar school al weet, dit gaat niet veel meer worden. Heel soms keert het tij nog en ben je aan het einde van de dag nog diktevreden, maar vaak is na een korte optelsom van al gepasseerde momenten vol ergernis en tegenslag de dag gedoemd om je op onproductieve wijze bezig te houden. Vaak besluit ik dan ook maar die pogingen te staken en een ‘baaldag’ in te lassen. Even toegeven aan wat je dwarszit kan veel helpen om de dagen erna weer mega productief aan de gang te kunnen.

Mochten er vrouwen zijn die nooit deze dagen hebben en zich uit een negatieve spiraal weten te worstelen met een ‘truc of tactiek’. Ook als alles bij het begin van de dag al tig keer in de soep is gelopen. Laat me het weten! Ik ben uiteraard bereid om van goede adviezen wat op te steken! 😉