Hectiek in Huize Only | Persoonlijke update
Zo. Nu eerst een persoonlijke blog op OnlyLifestyle: dat wordt tijd! Waarom nu, en niet een maand eerder of later? Puur omdat ik die behoefte voel.

OnlyLifestyle is ontstaan vanuit de behoefte om persoonlijker te kunnen bloggen dan op Onlybyme mogelijk is.
Gek genoeg merk ik dat direct als ik begin te typen. Het rolt als het ware uit mijn vingers.
Hectiek in Huize Only
Nu schrijf ik van nature erg makkelijk en is een blog (zakelijk of persoonlijk) veelal zo een eind onderweg, toch is het hier ‘anders’. Het voelt op de een of andere manier of hier ‘meer’ is toegestaan.
Alsof ik hier niet continu op alle regeltjes hoef te letten die wellicht mijn website beter dan wel slechter zouden kunnen laten ranken. Hier voel ik geen druk, geen gevoel dat ik iets voor mij belangrijks kan verliezen. Onlybyme is immers echt mijn eerste ‘online kindje’ en dat is iets speciaals. Misschien denk je: waar maak je je druk om?
Het blijkt makkelijker om hier persoonlijk te schrijven dan daar. Zeker als de stress hoog is, vanwege druk vanuit ons leven. En hectiek is er zeker in Huize Only. We gaan namelijk verhuizen, en snel ook.
We gaan verhuizen naar Nijmegen
Daar heb je gelijk ‘de reden’ te pakken (dat ervoor gezorgd heeft dat ik na de geboorte van onze kleine man ervoor heb gekozen), om tijdelijk enkel op Onlybyme te blijven bloggen. Het bloggen is daar persoonlijker geworden, maar gezien die blog door meer mensen wordt gelezen, geeft dat toch een rem op wat ik er op ‘welke wijze‘ uitkraam. 😉
Niet dat OnlyLifestyle een ‘geheim’ is, in tegendeel. Enkel heb ik het gevoel dat blogs vanaf Onlybyme veel verder in de online wereld ronddwalen. Iets wat uiteindelijk totaal niet zo hoeft te zijn. Het kan zelfs zijn dat uiteindelijk OnlyLifestyle veel groter wordt dan haar oudere broer.
Maar het gaat om het gevoel. Het gevoel, totaal zoals ik het wil, zoals het eruit komt, iets neer te kunnen schrijven. Zonder het bij het redigeren weer te schrappen. (Zoals deze laatste alinea. 😉 )
Waarom verhuizen we naar Nijmegen?
De reden is het werk van vriendlief. Hij heeft een leerstoel aangeboden gekregen op de Radboud Universiteit en dat is een promotie die eenvoudig niet te negeren viel. Ook al waren we pas net naar Enschede verhuisd vorig jaar zomer, dit is nu eenmaal een reden die je niet van te voren ziet aankomen. Wellicht hadden we anders wat langer gewacht met gaan samenwonen en direct naar Nijmegen gegaan? Je weet het niet en het is maar goed dat de toekomst onduidelijk is. Elke dag kan totaal anders zijn dan de vorige, of juist veel van hetzelfde.
Hier zijn de dagen momenteel erg wisselend van inhoud. Hoewel duidelijk is waar we naar toegaan. Ik schrijf deze blog vanaf de bank in ons nieuwe huis, terwijl vriendlief bezig is aan de vloer in de woonkamer de laatste tegels goed te snijden (ik heb pauze). Onze zoon ligt in de box te kraaien en dochterlief is bij haar papa. Kortom, het leven is goed. Al zijn we allen moe en toe aan de zomervakantie die na de verhuizing aanstaande donderdag en vrijdag begint.
Toe aan zomervakantie
Manlief werkt deels de zomer door, maar kan dit ook deels vanuit thuis doen. Dametje heeft dit jaar vanwege verschillende regio’s een zomervakantieweek minder en is daarvan 3 weken bij haar vader. Van de twee weken bij ons gaan we een week naar Centerparcs en in die andere week staat nog een logeerpartij hier bij ons gepland. Haar weken zullen vliegen dat weet ik haast zeker.
Zelf kan ik haast niet wachten tot de verhuizing achter de rug is. Het is genoeg geweest. De volgende keer dat ik naar Nijmegen ga (donderdag nadat de verhuizers zijn vertrokken) is dat om daar te gaan wonen: een gek gevoel. Je verlaat immers je thuis en gaat naar een nieuw thuis. Gelukkig voelt het huis in Nijmegen al heel goed aan en het klussen aldaar heeft daar erg aan bijgedragen.
Vrijdag is dametje al vrij en gaan we samen naar Julianatoren. Een moeder-dochter-uitje. Terwijl manlief thuis de verhuizers de weg wijst, welke doos waarheen mag. Dit leek ons praktischer, want om nou met het hele gezin in de ‘weg’ te lopen leek ons niet zo handig. Vooral de verhuizers hun werk laten doen en ik geloof niet dat dochterlief het erg vindt om een dagje pret te gaan maken met mama samen. (Mama stiekem ook niet.)
Met deze verhuizing erbij staat de teller bij mij op 15, vriendlief heeft er slechts enkelen vooraf aan deze. Dit is voor hem dan ook de grootste tot nu toe, voor mij meer een van de velen. Hoe vaak ben jij verhuisd in je leven tot op heden?