De kinderen gaan hard in hun ontwikkeling | Update november 2021
De kinderen doen het stuk voor stuk super en hebben elk hun eigen grote en kleine uitdagingen, net als wij volwassenen. We zijn als ouders super trots op ze. Ze liggen geregeld met zijn drietjes op de grond, zie hier een klein kiekje daarvan. – foto 10 september 2021
Tienerdame (bijna 11)
De oudste is inmiddels een lieve, soms pittige tiener die op 1 januari al 11 jaar wordt. Een wijsneus in de dop. Als ik teruglees op Onlybyme en daar foto’s van haar tegenkom als kleuter en haar nu zie als zorgzame grote zus van de jongens dan straalt mijn hart van trotsheid. Ze heeft hele lieve eigenschappen en is soms wat hard voor zichzelf als iets op school niet lukt. Ze heeft duidelijk invloeden van mama in zich en loopt met regelmaat tegen zichzelf aan op het gebied van perfectionisme en faalangst. Al is dat in haar dagelijkse rommelige karakter (ook duidelijk erfelijk meegekregen van mama) weer totaal niet te zien. Haar kamer is dan ook vaak hoe zal ik het netjes omschrijven: een uitdaging.
Uiteraard gieren de hormonen nu door haar lijf en is ze soms pittig en zoekende. Een nieuwe fase die ik mezelf nog goed herinner. Wat is deze 10 jaar gevlogen. Ik kan me een leven zonder kinderen niet meer voorstellen. We gaan uiteraard haar elfde verjaardag vieren, ook al zal een echt feest vanwege Covid waarschijnlijk niet mogelijk zijn. We zijn nu al bezig met wat ideetjes over de jaarwisseling, waarbij zij uiteraard mag meedenken over de invulling. Dit jaar is ze van plan op te blijven.
Peuter( ruim 2,5 jaar)
Onze knul is de fase van dreumes nu echt gepasseerd en een trotse peuter die begint te begrijpen dat hij de ‘grote broer’ is en dat uit hij met regelmaat door heel lief iets aan zijn jongere broer te geven (soms om dat te ruilen met iets wat zijn broertje vast heeft en hij zelf wil hebben) als hij ziet dat zijn broertje verdrietig is. Ook kijkt hij ons dan aan met ogen die duidelijk vragen om actie. Wij kunnen immers zijn broertje het beste troosten.
Het woord ‘Nee’ resulteert niet meer standaard in een drambui en hij luistert goed en weet steeds beter wat er van hem verwacht wordt. Vaak kijkt hij al naar je als hij van plan is om iets te doen waarvan hij weet dat het eigenlijk niet mag. Want als mama niet kijkt, dan doe ik het stiekem toch! Helaas ziet mama het heel vaak wel. 😉
Deze luiermama kijkt wel uit naar het moment dat Peuter besluit dat hij er klaar voor is om zindelijk te worden. (Stiekem is dat wel een groot verlangen: definitief uit de luiers. Ik realiseer me dat dit nog wel 2 à 3 jaar gaat duren met dreumes, maar goed, hoop doet leven!) Maar voor alles het moment om eraan toe te zijn. Zijn grote zus was met 3 jaar en 8 maanden vanaf het ene op de andere moment zindelijk. Dus ik bereid me voor op nog een jaar geduld bij peuter.
Verder is hij een ondernemende jongen en volop in de ontdekking wat de wereld hem te bieden heeft. Hij gaat er vrij verkennend op uit, af en toe even kijkend of wij nog zijn waar hij ons achterliet. De eenkennige fase lijken hij en zijn broer totaal over te slaan, al heeft zijn ‘nee-dram-fase’ behoorlijk lang geduurd dus ook dat doet ieder kind op zijn eigen manier.
We hebben wel zorgen over de ontwikkeling van zijn spraak. Hiervoor zijn we onder consult bij de kinderarts en daarover nog wel eens een losse blog. Toch zien we ook op dat gebied de laatste maanden vooruitgang.
Dreumes (bijna 1 jaar)
Onze baby is geen baby meer. 🙁 Met weemoed nemen we momenteel afscheid van deze fase. Als hij nu (per ongeluk) op schoot in slaap valt, knuffel ik hem extra lang, wetend dat dit steeds minder vaak zal voor gaan komen. Hij kruipt inmiddels heel de woonkamer rond en gaat net als zijn broer op ontdekking. Ook vind hij het geweldig om op zijn knietjes te hangen aan de tafel, bank of mama of papa als onze benen toevallig in de buurt zijn.
Verder is hij echt pittig qua karakter, duidelijk de jongste die laat merken dat hij er ook is. Als hij soms even op zijn beurt moet wachten is dat dan ook duidelijk aan zijn gezicht af te lezen (of zeker te horen). Dit gaat nog een uitdaging worden, denken we.
Ons gezin is compleet!
Dreumes is echt de laatste baby in Huize Only. We zijn beiden gezegend met 3 biologische kinderen en hebben samen vier kinderen: het is zo goed. Ook worden we zelf – al ontkennen we dat liefst – een dagje ouder. Met 44 jaar vind ik het goed zo en daar is manlief het helemaal mee eens.
We adoreren onze kinderen, maar het is wel een uitdaging om elke dag alles in de planning rond te krijgen. Al weten we dat het met 3 jaar tijd heel veel makkelijker gaat worden (uit ervaring van de oudere kinderen). Als de luiers het huis verlaten, ze zichzelf kunnen aankleden en we langzaam aan het micromanagement wat kunnen laten vieren met de toenemende leeftijd, krijgen wij als ouders meer lucht. (Stiekem kijk ik ook daar erg naar uit, al geniet ik ook tegelijkertijd juist heel bewust van deze fase omdat ik weet dat dit niet meer terugkomt.)
Tot de volgende update!
